De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

Slaapstoornissen kunnen al in de kindertijd voorkomen en een aanzienlijke impact hebben op de gezondheid en ontwikkeling van een kind. Slaapexpert en kinderarts Dr. Alfred Wiater legt de meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen uit en wat ouders kunnen doen om de slaap van hun kinderen te ondersteunen.

Inhoudsopgave

1. Als kinderen niet kunnen slapen
2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen
3. Conclusie

1. Als kinderen niet kunnen slapen

Slaap speelt een centrale rol in ons leven en is vooral belangrijk tijdens de kindertijd, wanneer we ons in de cruciale fase van menselijke ontwikkeling en groei bevinden. Een goede en verkwikkende slaap vormt echter vaak een grote uitdaging, niet alleen voor ons als volwassenen, maar vooral voor kinderen. Dit maakt het des te belangrijker om kinderen te ondersteunen bij het ontwikkelen van gezonde slaapgewoonten en het krijgen van voldoende slaap in hun hectische dagelijkse leven. Aanhoudende slaapproblemen kunnen zich zelfs op jonge leeftijd ontwikkelen tot ernstige slaapstoornissen en de gezonde ontwikkeling van een kind belemmeren.

Welke slaapstoornissen komen het vaakst voor bij kinderen en hoe ouders deze actief kunnen bestrijden, legt kinderarts, slaapspecialist en smartsleep® Expert Dokter Alfred Wiater.

Goed om te weten: In dit bericht je kunt lezen wat slaap onderscheidt in de kindertijd en de volwassenheid en hier Hier vindt u nuttige tips om uw kind te ondersteunen bij een gezonde slaap.

2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

#1 Chronische slapeloosheid

Chronische slapeloosheid is de meest voorkomende slaapstoornis bij zowel kinderen als volwassenen. Slapeloosheid is een niet-organische slaapstoornis die het inslapen, doorslapen en te vroeg wakker worden beïnvloedt, wat leidt tot een gebrek aan energie overdag. Chronische slapeloosheid wordt gedefinieerd als problemen die zich minstens drie keer per week voordoen gedurende een periode van één tot drie maanden. Ongeveer 20% tot 30% van de kinderen, en dus ook hun ouders, heeft er last van.

Slapeloosheid bij kinderen kan zich uiten in een sterke weerstand tegen het naar bed gaan, het herhaaldelijk uitstellen van inslapen en herhaaldelijk 's nachts wakker worden en huilen. Kinderen tot en met 5 jaar hebben hier vooral last van. Bij oudere kinderen en adolescenten wordt slapeloosheid vaak veroorzaakt door angsten en zorgen die hen verhinderen in slaap te vallen en waardoor ze herhaaldelijk wakker worden.

E.H.B.O: Slapeloosheid bij kinderen kan een uitdaging zijn voor het hele gezin – maar er zijn effectieve behandelingsmogelijkheden! Een consistente bedtijdroutine en kalmerende bedtijdrituelen zijn meestal de eerste stappen die het slaappatroon kunnen stabiliseren en het welzijn van zowel het kind als de ouders kunnen verbeteren.

#2 Obstructief slaapapneu

Bij de obstructief slaapapneu (OSA), ook bekend als obstructief slaapapneusyndroom, Dit is een ademhalingsgerelateerde slaapstoornis die ongeveer 5% van de kinderen treft. Het wordt gekenmerkt door herhaaldelijke, plotselinge vernauwing of afsluiting van de bovenste luchtwegen tijdens de slaap, waardoor de zuurstoftoevoer herhaaldelijk wordt onderbroken. De meeste getroffen kinderen hebben daardoor 's nachts last van ademhalingsstilstanden en snurken. De kinderen slapen niet rustig en vertonen vaak ook overdag klachten.In tegenstelling tot volwassenen die aan OSA lijden, is het voornaamste symptoom niet slaperigheid overdag, maar rusteloos, hyperactief gedrag met beperkte concentratie en uithoudingsvermogen.

De meest voorkomende oorzaak van OSA bij kinderen zijn vergrote amandelen en neusamandelen. Obesitas bevordert obstructief slaapapneu, evenals een anatomisch bepaalde vernauwing van de bovenste luchtwegen, zoals een terugtrekkende kin, waardoor de tong tijdens de slaap naar achteren beweegt en de luchtwegen vernauwt. Niet alle kinderen die snurken, hebben echter obstructief slaapapneu. Toch kan chronisch snurken ook de slaap verstoren en dus kinderen overdag beïnvloeden. Bij twijfel kan een slaaponderzoek uitkomst bieden.

E.H.B.O: Bij vergrote keel- en palatinale amandelen kan tonsillectomie bij veel kinderen helpen. Als dit niet de oorzaak van OSA is, kunnen vroege orthodontische behandeling en myofunctionele ondersteuning (d.w.z. therapie om de spierfunctie te verbeteren) nuttig zijn. Mechanische ademhalingsondersteuning tijdens de slaap, die vaak bij volwassenen wordt toegepast, is bij kinderen zelden nodig.

#3 Slaapwandelen

Bij de Slaapwandelen (somnambulisme) Dit leidt tot plotseling opstaan ​​uit bed en daarmee gepaard gaand ongewoon gedrag. De getroffenen zijn rusteloos, afstandelijk en/of agressief en voeren vaak ongerichte, absurde handelingen uit. Ze zijn gedesoriënteerd en reageren verward op verbale communicatie. Ze zijn zeer ongevoelig voor pijn, dus zelfbeschadiging kan ook voorkomen.

De hoogste incidentie van slaapwandelen is 13,4% op 10-jarige leeftijd. Het risico op slaapwandelen is aanzienlijk verhoogd als een of beide ouders van het getroffen kind ook slaapwandelen. Bij de meeste getroffen kinderen verdwijnt de stoornis spontaan tegen de adolescentie. Slaapgebrek, psychische stress en zelfs koorts worden beschouwd als factoren die het ontstaan ​​van de stoornis kunnen uitlokken of verergeren.

Het grootste risico van slaapwandelen is zelfbeschadiging. Getroffenen kunnen tijdens het slaapwandelen van de trap vallen, een raam openen en eruit springen, of de straat op rennen. De spreekwoordelijke veiligheid van slaapwandelen bestaat dus niet. Aandacht: Wakker worden tijdens het slaapwandelen kan agressief gedrag uitlokken en vooral leiden tot onnodige onderbreking en verstoring van de slaap.

E.H.B.O: Medicamenteuze therapie wordt over het algemeen niet gebruikt bij slaapwandelen bij kinderen en adolescenten. De nadruk ligt op uitgebreide begeleiding met betrekking tot de classificatie van symptomen als een ontwikkelingsverschijnsel dat doorgaans met de leeftijd afneemt. Het is echter sterk aan te raden ervoor te zorgen dat de slaapomgeving, zowel thuis als in een onbekende omgeving, veilig is om blessures tijdens het slaapwandelen te voorkomen.

#4 Nachtangst

Nachtangst (pavor nocturnus) komt het vaakst voor in de vroege kinderjaren en gaat meestal gepaard met schril geschreeuw en angstig gedrag, vergezeld van aanzienlijke opwinding. Het kind zit meestal in bed en verzet zich tegen alle pogingen om het te kalmeren. Nachtangst treedt meestal op tijdens een diepe slaap en kan worden gevolgd door slaapwandelen. De kinderen herinneren zich de volgende dag meestal niets meer van de wakende episode.

Met ongeveer 34% worden kinderen van 1,5 jaar het vaakst getroffen. Een derde van de kinderen die in de vroege kindertijd last had van nachtmerries, ontwikkelde later slaapwandelen.Het voorkomen van nachtangst kan dus worden afgeleid uit de familiegeschiedenis van slaapwandelen.

E.H.B.O: Helaas zijn er geen directe behandelingsopties. Het beste wat u kunt doen, is uw kind kalmeren zolang de symptomen aanwezig zijn. Om het probleem duidelijk te identificeren, is het ook nuttig om een ​​video van het incident te maken en deze door een kinderarts te laten beoordelen.

#5 Nachtmerries bij kinderen

Nachtmerries worden gekenmerkt door terugkerende, stemmingsveranderende dromen met een bedreigende inhoud die ook herinnerd worden. In tegenstelling tot nachtmerries komen nachtmerries meestal alleen voor tijdens de REM-slaap in de vroege ochtenduren. Bij het ontwaken uit een nachtmerrie, kunnen de getroffenen zich snel heroriënteren. De incidentie van nachtmerries bij kinderen is het hoogst tussen de leeftijd van 6 en 10 jaar. Bijna alle kinderen en adolescenten hebben wel eens nachtmerries gehad, maar ongeveer 5% van hen ervaart ze één keer per week of vaker.

Voor de diagnose van nachtmerries zijn de beschrijvingen van de ouders of partners en de kinderen zelf cruciaal. Dromen worden pas vanaf de leeftijd van 3 jaar als gedenkwaardig beschouwd en een betrouwbare beoordeling is pas vanaf deze leeftijd mogelijk.

E.H.B.O: In de acute situatie na het ontwaken uit een nachtmerrie, is het belangrijk dat kinderen kort de droominhoud navertellen en na een korte periode van rust weer in slaap kunnen vallen. Afhankelijk van de ernst en inhoud van de droom kan psychotherapeutische ondersteuning worden aanbevolen.

#6 Rustelozebenensyndroom (RLS)

Het rustelozebenensyndroom (RLS) beschrijft een onaangename drang om de benen te bewegen, en zelden de armen. Het komt uitsluitend of overwegend voor tijdens rust en ontspanning, vooral 's avonds en in de eerste helft van de nacht. Meestal, maar niet noodzakelijkerwijs, worden er andere symptomen aan gekoppeld, zoals tintelingen, trekken, scheuren, steken, druk, pijnlijke sensaties of andere onaangename sensaties die de patiënt niet in detail kan beschrijven. De symptomen komen bilateraal voor, met een wisselende ernst. Het bewegen van de benen of het veranderen van de houding in bed kan de symptomen enigszins verminderen. Vaak geven de getroffenen er echter de voorkeur aan om op te staan ​​en rond te lopen, omdat dit de symptomen doorgaans kan stoppen of aanzienlijk kan verlichten. RLS komt in families voor, maar is relatief zeldzaam in de kindertijd en treft ongeveer 2-4% van de gevallen.

De meest voorkomende uitlokkende factoren zijn ijzertekort met lage ijzeropslagniveaus (ferritine).

E.H.B.O: Ten eerste moet de ijzerstatus worden beoordeeld. IJzertekort en zelfs licht verlaagde ferritinewaarden, die mogelijke triggers van RLS kunnen zijn, kunnen eenvoudig worden behandeld met extra ijzersuppletie.

3. Conclusie

• Ook kinderen kunnen last krijgen van ernstige slaapstoornissen, hoewel slaap juist heel belangrijk is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid en ontwikkeling, vooral op jonge leeftijd.

• De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen zijn slapeloosheid, obstructief slaapapneu (OSA), slaapwandelen, nachtmerries, nachtmerries en het rustelozebenensyndroom (RLS).

• Ouders kunnen de slaap van hun kinderen gericht ondersteunen door kennis te vergaren over de specifieke slaapkenmerken van kinderen en indien nodig medische of therapeutische hulp in te schakelen.

Met vriendelijke groet en tot de volgende keer!