De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

Slaapstoornissen kunnen al in de kindertijd voorkomen en hebben een grote impact op de gezondheid en ontwikkeling van een kind. Slaapdeskundige en kinderarts Dr. medisch Alfred Wiater legt uit welke slaapstoornissen het meest voorkomen bij kinderen en wat ouders kunnen doen om de slaap van hun kinderen te ondersteunen.

Inhoudsopgave

1. Als kinderen niet kunnen slapen
2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen
3. Conclusie

1. Als kinderen niet kunnen slapen

Slaap speelt een centrale rol in ons leven en is vooral belangrijk tijdens de kindertijd, wanneer we ons in een cruciale fase van de menselijke ontwikkeling en groei bevinden. Echter, een rustige en rustgevende slaap is vaak een grote uitdaging, niet alleen voor ons volwassenen, maar vooral voor kinderen. Dit maakt het des te belangrijker om kinderen te ondersteunen bij het ontwikkelen van gezonde slaapgewoonten en het krijgen van voldoende slaap in hun hectische dagelijkse leven. Aanhoudende slaapproblemen kunnen op jonge leeftijd leiden tot ernstige slaapstoornissen en een gezonde ontwikkeling van het kind in gevaar brengen.

De kinderarts, slaapgeneeskunde specialist en smartsleep® Deskundige Dokter medisch Alfred Wiater.

Goed om te weten: In dit bericht je kunt lezen wat het verschil is tussen slaap in de kindertijd en de volwassenheid en hier vindt u nuttige tips om uw kind gezond te laten slapen.

2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

#1 Chronische slapeloosheid

De meest voorkomende vorm van slapeloosheid bij zowel kinderen als volwassenen is chronische slapeloosheid. Slapeloosheid is een niet-organische slaapstoornis die invloed heeft op het in slaap vallen, de nacht doorslapen en te vroeg wakker worden, waardoor iemand zich overdag niet fit voelt. Slapeloosheid wordt als chronisch beschouwd wanneer de problemen zich minimaal drie keer per week voordoen gedurende een periode van één tot drie maanden. Ongeveer 20% tot 30% van de kinderen en dus ook hun ouders hebben hier last van.

Slapeloosheid bij kinderen kan zich uiten in een sterke weerstand tegen het naar bed gaan, het herhaaldelijk uitstellen van in slaap vallen en het herhaaldelijk wakker worden en huilen gedurende de nacht. Vooral kinderen tot 5 jaar worden hierdoor getroffen. Bij oudere kinderen en adolescenten wordt slapeloosheid vaak veroorzaakt door angsten en zorgen waardoor ze niet in slaap kunnen vallen en steeds weer wakker worden.

E.H.B.O: Slapeloosheid bij kinderen kan een uitdaging zijn voor het hele gezin – maar er zijn effectieve behandelingsopties! Een consistente bedtijdroutine en kalmerende bedtijdrituelen zijn meestal de eerste stappen die het slaapgedrag kunnen stabiliseren en kunnen leiden tot een verbetering van het welzijn van zowel het kind als de ouders.

#2 Obstructief slaapapneu

Bij de obstructief slaapapneu (OSA), ook bekend als obstructief slaapapneusyndroom, Het is een slaapstoornis die verband houdt met de ademhaling en die ongeveer 5% van de kinderen treft. Dit resulteert in herhaaldelijke plotselinge vernauwingen of afsluitingen van de bovenste luchtwegen tijdens de slaap, waardoor de zuurstoftoevoer herhaaldelijk wordt onderbroken. De meeste kinderen die hier last van hebben, merken 's nachts dat ze moeite hebben met ademhalen en snurken. De kinderen slapen slecht en vertonen vaak ook overdag klachten.In tegenstelling tot volwassenen die aan OSA lijden, is het hoofdsymptoom niet vermoeidheid overdag, maar rusteloos, hyperactief gedrag met beperkte concentratie en uithoudingsvermogen.

De meest voorkomende oorzaak van OSA bij kinderen is vergroting van de keel- en gehemelteamandelen. Obesitas bevordert obstructief slaapapneu, evenals een anatomisch veroorzaakte vernauwing van de bovenste luchtwegen, bijvoorbeeld Als u bijvoorbeeld uw kin naar achteren houdt, beweegt uw tong tijdens de slaap naar achteren en vernauwt u de luchtwegen. Maar niet alle kinderen die snurken, hebben obstructief slaapapneu. Maar ook kinderen kunnen last hebben van langdurig snurken, wat de slaap kan verstoren en dus ook overdag gevolgen kan hebben. Als u twijfelt, kan een slaaplaboratoriumtest helpen.

E.H.B.O: Als de keel- en gehemelteamandelen vergroot zijn, kan een amandeloperatie bij veel kinderen uitkomst bieden. Als dit niet de oorzaak is van OSA, kunnen vroege orthodontische behandeling en myofunctionele ondersteuning (d.w.z. therapie om de spierfunctie te verbeteren) nuttig zijn. Mechanische ademhalingsondersteuning tijdens de slaap, zoals vaak bij volwassenen wordt toegepast, is bij kinderen zelden nodig.

#3 Slaapwandelen

Bij de slaapwandelen (somnambulisme) Er is sprake van plotseling uit bed stappen en het daarbij behorende ongewone gedrag. De getroffenen zijn rusteloos, afwijzend en/of agressief en voeren vaak ondoelgerichte, absurde handelingen uit. Ze zijn gedesoriënteerd en reageren verward als er tegen hen wordt gesproken. Er is sprake van een hoge mate van ongevoeligheid voor pijn, waardoor zelfbeschadiging ook voorkomt.

De hoogste incidentie van somnambulisme is op 10-jarige leeftijd, namelijk 13,4%. Het risico op slaapwandelen is aanzienlijk groter als één of beide ouders van het getroffen kind ook slaapwandelen. Bij de meeste patiënten verdwijnt de aandoening spontaan tegen de adolescentie. Gebrek aan slaap, psychische stresssituaties en zelfs koorts worden beschouwd als factoren die het optreden van de stoornis kunnen uitlokken of verergeren.

Het grootste risico van slaapwandelen is zelfbeschadiging. Tijdens het slaapwandelen kan het voorkomen dat iemand van de trap valt, het raam opent en eruit springt of de straat op rent. Er kan dus geen sprake zijn van de spreekwoordelijke slaapwandelveiligheid. Aandacht: Wakker worden tijdens het slaapwandelen kan agressief gedrag uitlokken en met name leiden tot onnodige onderbreking en verstoring van de slaap.

E.H.B.O: Bij slaapwandelen bij kinderen en adolescenten wordt doorgaans geen medicamenteuze behandeling toegepast. De nadruk ligt op gedetailleerd advies over het classificeren van de symptomen als een ontwikkelingsverschijnsel dat meestal met de leeftijd stopt. Het is echter sterk aan te raden om thuis en in onbekende omgevingen een veilige slaapomgeving te creëren, zodat er geen verwondingen kunnen ontstaan ​​tijdens het slaapwandelen.

#4 Nachtangsten

Nachtangst (Pavor nocturnus) komt het vaakst voor in de vroege kinderjaren en gaat meestal gepaard met schril geschreeuw en angstig gedrag, gepaard met grote opwinding. Meestal zit het kind in bed en verzet zich tegen pogingen om hem te kalmeren. Nachtangst treedt meestal op tijdens de diepe slaap en kan gevolgd worden door slaapwandelen. Meestal herinneren de kinderen zich de volgende dag niets meer van de gebeurtenis waarin ze wakker werden.

Kinderen van 1,5 jaar worden het vaakst getroffen, met ongeveer 34%.Bij een derde van de kinderen die in hun vroege jeugd last hadden van nachtmerries, ontwikkelde zich later in hun jeugd het slaapwandelen. Het voorkomen van nachtangst kan dus worden afgeleid uit de familiegeschiedenis van slaapwandelen.

E.H.B.O: Helaas zijn er geen directe behandelingsmogelijkheden. Het beste wat u kunt doen, is het kind kalmeren zolang de symptomen aanwezig zijn. Om het probleem duidelijk te kunnen classificeren, is het ook nuttig om een ​​video te maken van de gebeurtenissen en deze door een kinderarts te laten beoordelen.

#5 Nachtmerries bij kinderen

Nachtmerries worden gekenmerkt door terugkerende, angstaanjagende dromen met een bedreigende inhoud die ook herinnerd worden. In tegenstelling tot nachtangst komen nachtmerries meestal alleen voor tijdens de REM-slaap, in de vroege ochtenduren. Wanneer de getroffene ontwaakt uit een nachtmerrie, kan hij zich snel weer herpakken. Nachtmerries komen het vaakst voor bij kinderen tussen de 6 en 10 jaar. Vrijwel alle kinderen en adolescenten hebben wel eens last van nachtmerries, maar ongeveer 5% van hen heeft er minstens één keer per week last van.

De beschrijving van de ouders of partners en de kinderen zelf zijn cruciaal voor de diagnose van een nachtmerrie. Houd er rekening mee dat dromen pas vanaf 3-jarige leeftijd als gedenkwaardig worden beschouwd en dat betrouwbare gegevensverzameling pas vanaf deze leeftijd mogelijk is.

E.H.B.O: In de acute situatie, na het ontwaken uit een nachtmerrie, moeten de kinderen kort de droominhoud herhalen, zodat ze na een korte periode van kalmering weer in slaap kunnen vallen. Afhankelijk van de aard en inhoud van de droom kan psychotherapeutische zorg worden aanbevolen.

#6 Rustelozebenensyndroom (RLS)

Bij het rustelozebenensyndroom (RLS) is er sprake van een onaangename drang om de benen te bewegen, zelden ook de armen. Het komt uitsluitend of voornamelijk voor tijdens rust en ontspanning, vooral in de avond en de eerste helft van de nacht. Meestal, maar niet noodzakelijkerwijs, gaat het gepaard met andere symptomen zoals tintelingen, trekken, scheuren, steken, drukken, pijnlijke sensaties of ongemakken die de patiënt niet gedetailleerd kan beschrijven. De symptomen treden aan beide kanten op, met afwisselend de nadruk op de ene of de andere kant. Door de benen te bewegen of de positie in bed te veranderen, kan het ongemak enigszins worden verminderd. Vaak geven mensen die last hebben van de ziekte de voorkeur aan het opstaan ​​en rondlopen, omdat de symptomen dan meestal verdwijnen of aanzienlijk verlicht worden. RLS komt vaak voor in families, maar is zeldzaam bij kinderen en treft ongeveer 2 tot 4%.

De meest voorkomende triggerende factoren zijn ijzertekort met lage ijzeropslagniveaus (ferritine).

E.H.B.O: Eerst moet de ijzerstatus worden onderzocht. IJzertekort en zelfs licht verlaagde ferritinespiegels kunnen eenvoudig worden behandeld als mogelijke triggers van RLS door extra ijzer in te nemen.

3. Conclusie

• Ook kinderen kunnen ernstige slaapstoornissen krijgen, hoewel slaap juist op jonge leeftijd heel belangrijk is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid en ontwikkeling.

• De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen zijn slapeloosheid, obstructief slaapapneu (OSA), slaapwandelen, nachtmerries, nachtmerries en het rustelozebenensyndroom (RLS).

• Ouders kunnen de slaap van hun kinderen gericht ondersteunen door kennis te vergaren over de bijzondere slaapkenmerken van kinderen en indien nodig medische of therapeutische hulp te zoeken.

Met vriendelijke groet en tot de volgende keer!