De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

Slaapstoornissen kunnen in de kindertijd voorkomen en een grote impact hebben op de gezondheid en de ontwikkeling van het kind. Slaapdeskundige en kinderarts Dr. med. Alfred Wiater legt uit welke slaapstoornissen het meest voorkomen bij kinderen en wat ouders kunnen doen om de slaap van hun kleintjes te ondersteunen.

Inhoudsopgave

1. Als kinderen niet kunnen slapen
2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen
3. Conclusie

1. Als kinderen niet kunnen slapen

Slaap speelt een centrale rol in ons leven en is vooral belangrijk in de kindertijd, wanneer we ons in de cruciale fasen van menselijke ontwikkeling en groei bevinden. Een vredige en rustgevende slaap is vaak een grote uitdaging, niet alleen voor ons volwassenen, maar vooral voor kinderen. Des te belangrijker is het om kinderen te ondersteunen bij het ontwikkelen van gezonde slaapgewoonten en het krijgen van voldoende slaap in het turbulente leven van alledag. Aanhoudende slaapproblemen kunnen zich op jonge leeftijd ontwikkelen tot ernstige slaapstoornissen en de gezonde ontwikkeling van een kind belemmeren.

Kinderarts, slaaparts en smartsleep®-expert Dr. legt uit welke slaapstoornissen het meest voorkomen bij kinderen en hoe ouders hier actief actie tegen kunnen ondernemen. med. Alfred Wiater

Goed om te weten: In dit artikel kun je lezen over het verschil tussen slaap in de kindertijd en volwassenheid en hier vind je handige tips om je slaap te ondersteunen gezonde slaap van het kind.

2. De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen

#1 Chronische slapeloosheid

Chronische slapeloosheid komt het meest voor bij kinderen en volwassenen. Slapeloosheid is een niet-organische slaapstoornis die het inslapen, doorslapen en te vroeg wakker worden beïnvloedt en ertoe leidt dat u overdag niet fit bent. Van chronische slapeloosheid is sprake als er gedurende één tot drie maanden minimaal drie keer per week problemen optreden. Ongeveer 20% tot 30% van de kinderen en dus ook hun ouders hebben hier last van.

Slapeloosheid bij kinderen kan zich manifesteren door aanzienlijke weerstand bij het naar bed gaan, het herhaaldelijk uitstellen van het inslapen en het herhaaldelijk wakker worden en huilen 's nachts. Vooral kinderen tot 5 jaar worden getroffen. Bij oudere kinderen en adolescenten wordt slapeloosheid vaak veroorzaakt door angsten en zorgen die hen ervan weerhouden in slaap te vallen en ervoor zorgen dat ze steeds weer wakker worden.

Eerste hulp: Slapeloosheid bij kinderen kan een uitdaging zijn voor het hele gezin, maar er zijn effectieve behandelingsopties! Een consistente bedtijdroutine en kalmerende slaaprituelen zijn meestal de eerste maatregelen die het slaapgedrag stabiliseren en kunnen leiden tot een verbetering van het welzijn van zowel het kind als zijn ouders.

#2 Obstructieve slaapapneu

Obstructieve slaapapneu (OSA), ook wel bekend als obstructief slaapapneusyndroom, is een ademhalingsgerelateerde slaapstoornis die ongeveer 50% van de mensen treft. 5% van de kinderen wordt getroffen. Tijdens de slaap vernauwen of sluiten de bovenste luchtwegen zich plotseling, waardoor de zuurstoftoevoer herhaaldelijk wordt onderbroken. De meeste getroffen kinderen merken daarom 's nachts ademhalingspauzes en snurken op. De kinderen slapen niet rustig en vertonen overdag vaak klachten. In tegenstelling tot volwassenen met OSA ligt de nadruk niet op slaperigheid overdag, maar op rusteloos hyperactief gedrag met beperkte concentratie en uithoudingsvermogen.

De meest voorkomende oorzaak van OSA bij kinderen is een vergroting van de keelamandelen en de palatinale amandelen. Overgewicht bevordert obstructieve slaapapneu en anatomisch gerelateerde vernauwing van de bovenste luchtwegen, b.v. B met een achterwaartse kin, waardoor de tong tijdens de slaap naar achteren schuift en de luchtwegen vernauwt. Maar niet alle kinderen die snurken hebben obstructieve slaapapneu. Gewoonlijk snurken kan echter ook de slaap verstoren en daardoor overdag gevolgen hebben voor kinderen. Bij twijfel kan een slaaplaboratoriumtest helpen.

Eerste hulp: Voor veel kinderen kan een amandeloperatie helpen als de amandelen in de keel en het gehemelte vergroot zijn. Als dit niet de oorzaak van OSA is, kunnen vroege orthodontische therapie en myofunctionele ondersteuning (d.w.z. H therapie om de spierfuncties te verbeteren) kan nuttig zijn. Mechanische ademhalingsondersteuning tijdens de slaap, zoals vaak bij volwassenen wordt gebruikt, is bij kinderen zelden nodig.

#3 Slaapwandelen

Bij slaapwandelen (somnambulisme) treedt plotseling opstaan ​​uit bed op en daarmee gepaard gaande ongewoon gedrag. De getroffenen zijn rusteloos, afwijzend en/of agressief en voeren vaak ongerichte, duistere acties uit. Ze zijn gedesoriënteerd en reageren verward als ze worden aangesproken. Er is een hoge mate van ongevoeligheid voor pijn, dus zelfbeschadiging komt ook voor.

De hoogste incidentie van slaapwandelen is 13,4% op 10-jarige leeftijd. Het risico op slaapwandelen is aanzienlijk groter als een of beide ouders van het getroffen kind ook aan het slaapwandelen zijn. Bij de meerderheid van de getroffenen verdwijnt de aandoening spontaan tijdens de adolescentie. Gebrek aan slaap, psychologische stresssituaties en ook koorts worden beschouwd als factoren die het optreden van de aandoening kunnen uitlokken of verergeren.

Het grootste risico van slaapwandelen is zelfbeschadiging. Tijdens het slaapwandelen kunnen de getroffenen van de trap vallen, het raam openen en eruit springen, of de straat op rennen. Van de spreekwoordelijke slaapwandelveiligheid kan dus geen sprake zijn. Let op: Wakker worden tijdens het slaapwandelen kan agressief gedrag uitlokken en in het bijzonder leiden tot onnodige onderbreking en verstoring van de slaap.

Eerste hulp: Medische therapie wordt over het algemeen niet gebruikt voor slaapwandelen bij kinderen en adolescenten. De nadruk ligt op gedetailleerd advies over het classificeren van de symptomen als een ontwikkelingsverschijnsel dat gewoonlijk verdwijnt naarmate mensen ouder worden. Het wordt echter sterk aanbevolen om de slaapomgeving thuis veilig te stellen, ook in een onbekende omgeving, zodat er tijdens het slaapwandelen geen blessures kunnen ontstaan.

#4 Nachtelijke paniekaanvallen

Nachtelijke paniekaanvallen (Pavor nocturnus) komen het vaakst voor in de kindertijd en gaan doorgaans gepaard met schril geschreeuw en angstig gedrag, vergezeld van aanzienlijke opwinding. Het kind zit meestal in bed en wijst elke poging om te kalmeren af. Nachtelijke paniekaanvallen komen meestal voor tijdens de diepe slaap en kunnen worden gevolgd door slaapwandelen. De kinderen hebben meestal geen herinnering aan de wakkere episode de volgende dag.

Met ongeveer 34% worden kinderen van 1,5 jaar het vaakst getroffen. Een derde van de kinderen die in hun vroege kinderjaren nachtmerries hadden, ontwikkelde op latere leeftijd slaapwandelen. Het optreden van nachtelijke paniekaanvallen kan daarom worden afgeleid uit de familiegeschiedenis van slaapwandelen.

Eerste hulp: Helaas zijn er geen directe behandelingsopties. Het beste wat je kunt doen is een kalmerend effect hebben op kinderen tijdens de symptomen. Om het probleem duidelijk te kunnen classificeren, is het ook nuttig om een ​​video van de gebeurtenissen te maken en deze door een kinderarts te laten beoordelen.

#5 Nachtmerries bij kinderen

Nachtmerries worden gekenmerkt door terugkerende, stemmingsverstorende dromen met een bedreigende inhoud die ook worden herinnerd. In tegenstelling tot nachtelijke paniekaanvallen komen nachtmerries meestal alleen voor tijdens de REM-slaap in de vroege ochtenduren. Wanneer ze ontwaken uit een nachtmerrie, raken de getroffenen snel weer georiënteerd. De incidentie van nachtmerries bij kinderen piekt tussen de leeftijd van 6 en 6 jaar. en 10. Leeftijd. Bijna alle kinderen en adolescenten hebben nachtmerries gehad, maar ongeveer 5% van hen ervaart nachtmerries één keer per week of vaker.

De beschrijving van de ouders of partner en de kinderen zelf zijn cruciaal. Houd er rekening mee dat dromen pas vanaf de leeftijd van 3 jaar als herinnerd worden beschouwd en dat een betrouwbare beoordeling pas vanaf deze leeftijd mogelijk is.

Eerste hulp: In de acute situatie na het ontwaken uit een nachtmerrie moeten de kinderen kort de inhoud van de droom vertellen, zodat ze na een korte kalmering weer in slaap kunnen vallen. Afhankelijk van de ernst en inhoud van de droom wordt psychotherapeutische zorg aanbevolen.

#6 Rustelozebenensyndroom (RLS)

Restless Legs Syndroom (RLS) beschrijft een onaangename drang om de benen te bewegen, en zelden ook de armen. Het komt uitsluitend of overwegend voor bij rust en ontspanning, vooral 's avonds en in de eerste helft van de nacht. Meestal, maar niet noodzakelijkerwijs, zijn er andere symptomen mee verbonden, zoals tintelingen, trekken, scheuren, steken, gevoel van druk, pijnlijke gevoelens of sensaties die de patiënt niet in detail kan beschrijven. De symptomen komen aan beide kanten voor met afwisselende nadruk op de zijkanten. De klachten kunnen enigszins worden verminderd door uw benen te bewegen of door van houding in bed te veranderen. De getroffenen geven er echter vaak de voorkeur aan om op te staan ​​en rond te lopen, omdat dit de symptomen doorgaans kan stoppen of aanzienlijk kan verlichten. RLS komt meestal voor in gezinnen, maar komt zelden voor bij kinderen en treft ongeveer 2 tot 4%.

De meest voorkomende uitlokkende factoren zijn ijzertekort met een laag ijzergehalte (ferritine).

Eerste hulp: Eerst moet de ijzerstatus worden onderzocht. Een ijzertekort en al enigszins lage ferritinespiegels kunnen gemakkelijk worden behandeld als mogelijke triggers van RLS door extra ijzer te nemen.

3. Conclusie

• Kinderen worden ook getroffen door ernstige slaapstoornissen, hoewel slaap bijzonder belangrijk is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid en ontwikkeling, vooral op jonge leeftijd.

• De meest voorkomende slaapstoornissen bij kinderen zijn slapeloosheid, obstructieve slaapapneu (OSA), slaapwandelen, nachtmerries, nachtmerries en het rustelozebenensyndroom (RLS).

• Ouders kunnen de slaap van hun kinderen specifiek ondersteunen door kennis te verwerven over de bijzonderheden van de slaap van kinderen en, indien nodig, medische of therapeutische hulp te zoeken.

Gegroet en tot de volgende keer!